Ամեն տարի ծառերի թևերը պոկում են, ու ես էսքան տարի չկարողացա վարժվել էդ դաժան քաղաքային էսթետիկային։ Փողոցի ամբողջ երկայնքով շարված են կռնատ ծառերը՝ լուռ, գլխիկոր, բռնաբարված․․․ Ասես՝ պատժված լինեն, բայց ո՞ր մեղքի համար՝ չես հասկանում։ Ամեն մեկը մի անշարժացած որդեկորույս մայր ա։ Ախր, ճյուղերն արդեն բողբոջել էին, ուր որ էր՝ ծաղկելու էին, ու ամբողջ փողոցը լցվելու էր ծաղիկներով։ Ո՞վ պիտի պատասխան տա էդքան մեռած բողբոջների համար, էդքան չծաղկած ծաղիկների համար․․․ Ու ամենատանջալին էն ա, որ ծառերը լուռ են, խոսալ չգիտեն, տնքալ չգիտեն, բողոքել չգիտեն։ Լուռ ցավն անտանելի ա, նայել չի լինում։

Իրանի դեմ ԱՄՆ-ի և Իսրայելի խոշորածավալ հարձակման հավանականությունը, թերևս, երբեք այսքան բարձր չի եղել, քան այժմ։ Իսկ դա գրեթե մեխանիկորեն ու միաժամանակ նշանակում է Ադրբեջանի հարձակում Հայաստանի վրա։

Կառավարության նիստում ՆՓ-ն շատ կարևոր միտք է ասել վարորդական իրավունքի և երթևեկության մասին ընդհանրապես։

Մարդկանց կողմից փողի, իշխանության ու փառքի համար մղվող հավերժական պայքարը և դրանց ապահովման հիմնական միջոցների, այն է՝ ռեսուրսների ու դրանց հայթայթման համար անհրաժեշտ ազդեցության չափի ու սֆերայի համար կռիվը պատմական տարբեր ժամանակաշրջաններում ու պայմաններում ծնում են տարբեր բնույթի համապատասխան զինատեսակներ։

Վերջին շրջանում գնալով մեծանում է ԱՄՆ- ի և Իսրայելի կողմից Իրանի միջուկային և այլ օբյեկտներին հարվածելու վտանգը, ինչը չի կարող անհետևանք լինել ու չհանգեցնել Իրանի պատասխան հարվածներին ու մեծ պատերազմի՝ առնվազն տարածաշրջանային մասշտաբի, ընդգրկելով Մեծ Մերձավոր Արևելքը: Առնվազն, որովհետև, բացառված չէ, որ այդ պատերազմը վերաճի նույնիսկ Երրորդ համաշխարհայինի:

Երկու տարի առաջ` 2023 թվականի այս օրը` ապրիլի 3-ին, կյանքից հեռացավ Հայաստանի Հանրապետության վաստակավոր արտիստ Լուսինե Կիրակոսյանը:

Խիստ տարածված անընդունելի թեզ է՝ «Արցախցիները ինձ շատ լավ են ճանաչում և գիտեն, որ ես երբեք իրենց չեմ վիրավորի, ուղղակի իմ խոսքերը սխալ կամ սուր են ընկալվել» և այլն:

Կառավարության նիստում երկրի թիվ մեկ նիհիլիստը խոսում է երկրում տիրող նիհիլիզմի, ապատիայի ու կադրային ճգնաժամի մասին, շատ լավ հասկանալով, որ այդ ամենի գլխավոր մեղավորը հենց ինքն է։ Նրա պատճառով է, որ «գետնի վրա» ունենք այս իրավիճակը...

Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել է, թե կառավարությունը սխալ կադրային քաղաքականություն է վարում, որովհետև երկրում մարդկային ռեսուրսի ճգնաժամ է: Փաշինյանն իր դասընկերոջը, քավորին Տավուշի մարզպետ է նշանակել, մանկության ընկերոջը դարձրել ԱԺ մշտական հանձնաժողովի նախագահ, իր զուգահեռ դասարանցուն նշանակել ՆԳ նախարար, համերկրացի աչաջրեցուն՝ Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահ և այսպես շարունակ։

Գյումրիի ընտրություններն իրենց արդյունքով, որպես քաղաքական կիրառելի գործոն, այլևս անէական են և ավարտված: Դրանք որևէ կերպ և որևէ ձևով այլևս քաղաքական շարունակականություն չունեն (մինչդեռ կարող էին ունենալ), ինչը կարող էր կիրառելի լինել մեկ մակարդակ բարձր հակաիշխանական կոնսոլիդացիոն գործողության կամ ալիքի համար: